چکیده: در آستانه سالگرد آزاد سازی خرمشهر قهرمان که با رشادت وایثار و جانفشانی هزاران هزار جوان پاک سرزمین ایران میسر شد باید به این نکته اشاره شود که کمتر جنگی را در طول تاریخ کهن ایران زمین سراغ داریم که به پاره شدن گوشهای از سرزمین مقدس ما نینجامیده باشد.
نگاهی نو به سرزمینهای ایرانی که در طول زمامداری پادشاهان بی لیاقت و ضد ملی حاکم بر ایران در کمتر از دویست سال گذشته از ایران تجزیه شدهاند بسیار آموزنده خواهد بود.
این سرزمینها یا بر اثر جنگهای نابرابر و یا با قراردادهای خفت بار و تحقیر آمیز منعقد شده بین شاهان ضعیف ایران و قدرتهای استعماری بر ایرانیان تحمیل شده است ،از این روی مرور تاریخ معاصر و حوادث غم انگیز تجزیه ایران بزرگ میتواند ما را در شناخت حدود واقعی مرزهای ایران بزرگ وحفاظت هر چه جدی تر از ایران امروزکه یک سوم سرزمینهای واقعی ایران بزرگ را در بر میگیرد مصمتر سازد.
نقشههای ایران پیش و پس از قاجاریه نشان از تجزیه بخشهای متعددی از ایران دارد بخشهایی که به ویژه در دوران ۳۷ ساله حکومت فتحعلی شاه قاجار پس از جنگهای پردامنه ایران و روسیه از ایران جدا شدند به بیش از ۲۷۳۰۰۰ کیلومتر مربع میرسند و در دوران حدودا پنجاه ساله حکومت ناصرالدین شاه قاجار نیز جدایی بیش از ۲۱۹۶۵۰۰کیلومتر مربع از سرزمینهای تاریخی ایرانیان به وقوع پیوست و آخرین تجزیه نیز در سال ۱۹۷۰ با جدا شدن استان چهاردهم ایرا ن یعنی بحرین به وقوع پیوست.
آنچه در این میان حائز اهمیت است این که پس از جدایی غیر قانونی بحرین از ایران در سال ۱۹۷۰ میلادی که هیچ گاه به تایید ملت ایران نرسیده توطئه دشمنان ایران زمین برای ادامه تجزیه ایران همچنان در دست اجرا است که این بار با بهانههایی نظیر تنوع زبانی و گویشی اقوام ایرانی و تبلیغ فدرالیسم قومی سیاسی ابعاد و شکل جدیدی پیدا کرده است.
نقشههای شوم برنارد لوییس انگلیسی جهت تبدیل ایران به ایرانستان که در نقشه پیوست نمایان است و نقشه تهیه شده توسط رالف پیترز و نیز نقشه خاورمیانه بزرگ با ایران تجزیه شده تنها بخشی از زوایای توطئههای موجود برای تجزیه باقیمانده سرزمینهای بزرگ ایران ارزیابی میشود که هوشیاری هر چه بیشتر ایرانیان به ویژه دست اندرکاران سیاست خارجی ایران را برای مقابله با هر اقدامی که منافع بلند مدت ملی و تمامیت ارضی ایران را توسط بیگانگان ضد ایرانی فراهم نماید به ویژه در خلیج فارس و دریای کاسپین میطلبد.
نقشه سرزمینهای ایرانی در سال ۱۸۱۴(پس از قرارداد گلستان که بخش عمده قفقاز از ایران جدا شد)