اي تمام كساني كه نگران تماميت ارضي ايران عزيز هستيد و حق هم داريد! اي همه كساني كه حتى از تصور كم شدن بخشي از خاك و آب اين كشور نازنين خون تان به جوش آمده و حق هم داريد! آري، حتى تصور تكرار فاجعه هاي گذشته تاريخ سياه واگذاري مرزها نيز وحشتناك است!
اما هميشه كشوري مي تواند از تماميت ارضي و استقلال و عزت خود دفاع كند و مرزهاي خود را نگهدارد كه اقتدار داشته باشد، كشوري كه ضعيف و متزلزل باشد طبيعي است كه حرفش را نمي خوانند و خواسته هايش را جدي نمي گيرند!
يك كشور هم زماني قوي و مقتدر است كه مردمانش همدل و همداستان باشند، مردمانش با هم متحد باشند، مردمانش در يك صف كنار هم بايستند!
چگونه مي شود كسي براي مرزهاي ايران ناله و مويه كند و از نگراني خود براي تماميت ارضي كشور فرياد بزند، اما كردار و گفتارش موجب تزلزل در وحدت عمومي و انسجام ملي باشد؟
به جاي ناله و مويه و فرياد و خشم، لختي درنگ كنيم و از خود بپرسيم: آيا من به اندازه سهم خويش، باعث اقتدار ايران بوده ام يا موجب ضعف و تهاون اين نظام و كشور شده ام؟
حتى در يك گفتگوي ساده درون تاكسي، حتى با يك كامنت در زير يك پست اينستاگرامي، حتى با يك كلمه و يك حركت ساده و كوچك!
ايران ما امروز بيش از هر زمان ديگر نيازمند صبر و تحمل و خويشتنداري و مدارا و مهرباني و همدلي و همراهي فرزندان خويش است، ما در كدام سو ايستاده ايم؟
من عمامه به سر يا شماي كلاهي! در كدام سو ايستاده ايم؟
آيا از كساني هستيم كه -حتى اندكي و ناخواسته -آرام آرام به ضعيف شدن و كاهش اقتدار و صلابت ايران كمك كرده ايم يا از كساني هستيم كه -حتى اندكي و آگاهانه- براي انسجام و يكپارچگي كشور كوشيده ايم؟
مطمئن باشيد دشمنان و بيگانگان – از جمله روسيه – ابتدا به سر و وضع ما نگاه مي كنند و سپس جواب مي دهند!
كاش به جاي دعوا و هياهوي بي نتيجه، قدري به سر و وضعمت برسيم و صلابت و هيبت را درست كنيم!
محمدرضا زائری