۲۶ سال قبل بود که گروهک طالبان با کمک آمریکا در افغانستان شکل گرفت و به سرعت و پس از دو سال یعنی در سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ حکومت بخش‌هایی از افغانستان را در اختیار خود گرفت.
به گزارش مرزنیوز؛ گروهکی خشن و با افکار متحجرانه خشونت گرا و افراطی خود و با استفاده از احساسات دینی و مذهبی مردمان بخش هایی از این کشور و همچنین منابع و کمک های مالی آمریکا و عربستان در این کشور جایی برای خود باز کرد.
آمریکا کشوری سلطه‌گر که با حضور بیش از چندین دهه در خاورمیانه و با نیت به تاراج بردن منابع زیر زمینی و نفتی کشورهای خاورمیانه؛ همیشه به دنبال بر هم زدن منطقه و تاثیر بر دولت های ملی و محلی کشورهای اسلامی در این منطقه جغرافیایی از جهان بوده است. دخالت در حاکمیت ملی افغانستان؛ پاکستان؛ ایران؛ عراق و سوریه بیشتر به منظور بر هم زدن نظم و امنیت منطقه به منظور مقابله با دیگر کشورهای این منطقه چون روسیه و چین و تاثیرگذاری بر اقتصاد و تولید و صنعت آنهاست.
امروز بعد از توافقنامه ۲۰۲۰ طالبان و آمریکا در دوحه؛ شاهد قدرت گرفتن دوباره گروهک افراط گرای طالبان در منطقه هستیم؛ گروهکی ۶۰ هزار نفری با درآمد ۴۰ هزار میلیارد تومانی یا به عبارتی یک و نیم میلیارد دلاری ناشی از کشت تریاک در افغانستان جان تازه ای گرفته است و شاهد تسلط این گروهک بر نیمی از افغانستان که بخش‌هایی از سرزمینهای در اختیار طالبان به عنوان مرزهای مشترک ایران نیز محسوب می‌شود و دولتمردان و حاکمیت نظام جمهوری اسلامی باید با اتخاذ تصمیم های درست و عقلانی در کاهش تنش های منطقه‌ای از سویی و تلاش برای همزیستی مسالمت آمیز مردم این منطقه از هیچ کوششی دریغ نورزند.
گاهی رسانه‌ها یا افراد تاثیرگذار سیاسی از نرمش های صلح جویانه حاکمیت در برابر گروهک تروریستی و افراطی طالبان نقدهایی دارند که باید گفت در میان اولویت‌های اساسی حکمرانی یک کشور؛ توجه به «امنیت و منافع ملی» از مهم‌ترین آنهاست. «بحران آبی» کشور و قرار گرفتن مسیل های آبی شرقی کشور مانند رود هلمند که بیشتر از کشور افغانستان وارد سرزمین ایران عزیز ما می شود نیز از موضوعاتی است که حساسیت های لازم حاکمیت نظام اسلامی ایران در این خصوص را می‌طلبد که تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران حاکمیتی در این خصوص تدابیری اندیشیده اند.
نزاع های قومیتی و مذهبی در کشور افغانستان بیشتر به کشتار مردم مظلوم منطقه به ویژه شیعیان افغانستان خواهد انجامید؛ ارائه راه حل های سیاسی برای کاهش اختلافات میان حکومت افغانستان و طالبان و میانجی گری کشورهای همسایه در ثبات منطقه و امنیت پایدار بسیار نقش آفرین خواهد بود.
✍️ داود اسدی
