امروز ۲۲ خرداد برخلاف همه پیش بینی ها که اقدام های تند دولت دونالد ترامپ در شبه جزیره کره، آتش بحران اتمی را تندتر می کند، رئیس جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی پس از دیداری که در چهره های دو طرف خرسندی دیده می شد، سندی از پیش اعلام نشده را امضا کردند.
مرزنیوز به نقل از ایرنا:کره شمالی سال ۲۰۰۵ خود را به عنوان یک قدرت هسته ای معرفی کرد و سال ۲۰۰۶ دست به اولین آزمایش اتمی زد که سرآغاز جدی تری برای تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد، آمریکا و دیگر کشورها بود.
پیونگ یانگ همچنین دو بار دیگر در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ اقدام به آزمایش اتمی کرد که حتی باعث شد مذاکرات شش جانبه خلع سلاح شبه جزیره کره از سلاح های هسته ای که سال ۲۰۰۳ آغاز شده بود، سال ۲۰۰۸ متوقف شود.
آخرین برنامه تلاش های تسلیحاتی پیونگ یانگ ژانویه سال ۲۰۱۶ اعلام شد که نخستین بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد، اما وقایع امروز نشان داد روندی دیگر را باید تجربه کند.
اکنون ترامپ در سنگاپور راهبرد خود را در باره کره شمالی بدون ایفای نقش یا حضور سازمان ملل، روسیه، ژاپن و حتی کره جنوبی بازیگران اصلی این معادله به نتیجه اولیه رسانده است و از سوی دیگر اخبار حکایت از آن دارد که چین بر خلاف غایبان، در قانع کردن جونگ اون برای مذاکره اولیه با دولت ترامپ نقش ایفا کرده است.
این واقعیت که ترامپ از ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷ یعنی آغاز به قدرت رسیدن تا دو ماه پیش سخت ترین سیاست های تهدید جنگی و تحریمی را علیه کره شمالی اجرا کرد و این کشور نیز پرتاب های موشکی خود را با وجود هشدارها و قطعنامه های سازمان ملل ادامه می داد، نشان می دهد ورای ناپیدای این رویدادها مذاکراتی گسترده اما چراغ خاموش بین واشنگتن و پیونگ یانگ جریان داشته تا چنین دیداری بین رئیسان جمهوری دو کشور انجام گیرد و مهم تر نیز قراردادی امضا شود که به نوشته آسوشیتدپرس دارنده تضمین امنیتی برای کره شمالی خواهد بود.
این مذاکرات به ویژه سفر چندی پیش مایک پمپئو وزیرخارجه کنونی آمریکا و رئیس وقت سازمان جاسوسی سیا به پیونگ یانگ و توافق های صورت گرفته نشان می دهد که افزون بر پایان رسمی عمر گروه مذاکره کننده شش در بحران شبه جزیره کره، دستان روسیه نیز برای بازی ترامپ در شبه جزیره کره خالی مانده است.
از همین رو همزمان با طرح مسائل مربوط به برنامه دیدار ترامپ و اون، سرگئی لاوروف به عنوان نخستین وزیر خارجه این کشور در ۹ سال گذشته به پیونگ یانگ سفر کرد.
لاوروف در دیدار با جونگ اون که ۱۰ خرداد برگزار شد، افزون بر بررسی روابط دو جانبه، اوضاع شبه جزیره کره و مسائل بین المللی، پیام ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه را به رهبر کره شمالی تحویل داد که در آن خواستار موفقیت دیپلماسی اخیر برای حل مسائل منطقه شده بود.
وزیر امور خارجه روسیه همچنین در این دیدار از رهبر کره شمالی برای سفر به روسیه دعوت کرد، و گفت «بسیار خوشحال خواهیم شد در مسکو از شما استقبال کنیم.»
وزیر خارجه روسیه همچنین در دیدار با ری یونگ هو همتای کره شمالی خود گفت که مسکو در مذاکرات واشنگتن و پیونگ یانگ دخالت نمی کند.
اما فارغ از این دیدارهای دیپلماتیک و رسمی، حقایقی دیگر نیز در معادله شبه جزیره کره وجود دارد که می تواند بررسی شود.
با توجه به اینکه چین متحد اصلی کره شمالی و تنها گذرگاه این کشور برای ارتباط با جهان خارج به شمار می رود، نمی تواند از دایره شکل گیری تحولات تاریخی روابط واشنگتن و پیونگ یانگ که امروز در سنگاپور آغاز شد، دور باشد و حتی شاید در متن آن قرار دارد، اما روسیه با وجود اهمیت وضعیت سیاسی-نظامی منطقه شبه جزیره کره برای مسکو در فهرست طولانی غایبان است.
روسیه که در اروپا مواجه با حضور گسترده نظامی آمریکا و نیروهای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در فاصله ۷۰۰ کیلومتری مسکو (کشورهای سه گانه بالتیکی لتونی، استونی و لیتوانی) است، در شبه جزیره کره نزدیک استان پریموریه نیز شاهد همسایگی با انبوهی از نیروهای آمریکایی است.
بررسی اطلاعات انتشار یافته نشان می دهد که یگان های زمینی، دریایی و هوایی، پشتیبانی و کارمندان غیرنظامی آمریکا شامل نزدیک به ۳۵ هزار نفر در چندین مرکز اصلی و فرعی به عنوان پایگاه مستقل یا مشترک با نظامیان کره جنوبی در این کشور مستقر هستند که توجیه پنتاگون برای این حضور گسترده نظامی خطر توسعه برنامه های موشکی و توان نظامی کره شمالی بود.
از سوی دیگر، نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه حساس شبه جزیره کره از پیشرفته ترین تسلیحات و سامانه های موشکی برخوردارند و کره جنوبی میزبان حرفه ای ترین نظامیان آمریکایی است که به صورت زمان بندی رزمایش های مشترک و گسترده ای دو و چند جانبه ای را برگزار می کردند.
اکنون وضعیت تداوم حضور یا خروج این نیروها از شبه جزیره کره پس از حل شدن بحران هسته ای روشن نیست و این موضوع می تواند نشان دهد که روسیه همچنان نگران شرایط خواهد بود، زیرا گره اصلی از نگاه مسکو در منطقه باقی خواهد ماند.
از سوی دیگر افزایش نقش تاثیرگذار واشنگتن در شبه جزیره کره به ویژه در مراحل بعدی پیشرفت همکاری پیونگ یانگ برای پاکسازی صنعت هسته ای نظامی می تواند شامل حضور بیشتر آمریکا در بازسازی کره شمالی نیز باشد که این موضوع در کنار ادامه فعالیت نظامیان آمریکایی در منطقه نگرانی های بیشتری را در مسکو برمی انگیزد.
این در حالی است که مرزهای ساحلی روسیه و کره شمالی درمنطقه اقیانوس آرام نزدیک محل استقرار نظامیان، سامانه های موشکی و انبار های پر از تسلیحات آمریکا درکره جنوبی است و باید پرسید پس از حل بحران شبه جزیره کره، این نیروها جز خودنمایی مقابل روسیه چه ماموریتی خواهند داشت، همانگونه که در شرق اروپا نیز شاهد آن هستیم؟
