خط مبداء: خطي است كه از آن مناطق دريايي كشور ساحلي اندازه گيري مي شود. خط مبداء مناطق دريايي كشور جمهوری اسلامی ایران (خليج فارس و درياي عمان) با استفاده از روش خطوط مستقيم (به استثناء نقاط ۱۴ و ۱۵) كه از اتصال ۲۵ نقطه در جزيره هاي نزديك به ساحل و دماغه ها ترسيم گرديده به وجود آمده است.
ـ مختصات نقاط مذكور طبق اعلاميه آبان ماه ۱۳۵۲ هيئت وزيران مشخص و به مراجع بين المللي اعلام شده است .
آب هاي داخلي: اين منطقه شامل خورها، خليج ها و برخي شبه خليج ها است كه پيش از خط مبداء قرار دارند و جزو آب هاي داخلي هر كشور محسوب مي شوند دولت ساحلي بر بستر دريا، آب و فضاي هوائي فراز آن حاكميت كامل دارد .
درياي سرزميني: ۱۲ مايل از آب هاي داخلي به سمت آب هاي آزاد كه در اين محدوده دولت بر روي آب، بستر دريا، زير بستر و فضاي بالاي آن حاكميت كامل دارد و از اين نظر تفاوتي بين اين منطقه و آب هاي داخلي نيست ولي از نظر كشتيراني حقوق دولت ساحلي با محدوديت روبروست چون كشتي هاي دولت هاي بيگانه مي توانند با استفاده از حق (عبور بي ضرر) از درياي سرزميني عبور كنند .
منطقه نظارت: در ماوراء و مجاور درياي سرزميني به عرض ۱۲ مايل يك دولت مي تواند به منظور جلوگيري از تخلفات گمركي، مالي و مهاجرتي و يا مقررات بهداشتي نظارت داشته باشد .
منطقه انحصاري اقتصادي: طبق كنوانسيون سوم حقوق درياها منطقه اي است در ماوراء آب هاي داخلي كه عرض اين منطقه نبايد از ۲۰۰ مايل دريائي از خط مبداء تجاوز كند .
منبع: مرکز مطالعات خلیج فارس
به گزینی: محمدنقی دیده بان