در زمان حادثه مشرف به جایگاه، ۸ یا ۹ تفنگ دوربیندار وجود داشت که به راحتی میتوانستند در سی ثانیه تروریستها را به درک بفرستند. کسی که پشت تفنگ دوربیندار بود در ابتدا حمله تروریستی را باور نمیکند و میگوید، گلولهها مشقی است بعد که تیر خلاص را میبیند، میگوید دستور شلیک ندارد. فردی که پیش اوست، به فرمانده زنگ میزند حتی فرمانده به او دستور تیراندازی میدهد اما باز آن فرد شلیک نمیکند.
