ماده ۱ ( اصلاحی مصوب ۱۳۶۳/۶/۲۵)- پروانه گذر زیارتی سندی است به قطع۹*۱۳ سانتیمتر دارای جلد قهوه ای رنگ با آرم جمهوری اسلامی ایران و ذکر عبارت پروانه گذر جمهوری اسلامی ایران به فارسی و لاتین که دارای دوازده صفحه کاغذ واتر مارک می باشد.
ماده ۲- پروانه گذر زیارتی مانند سایر انواع گذرنامه طبق روال معمول به درخواست وزارت امور خارجه و از طریق وزارت امور اقتصادی و دارائی به عمل آمده و هزینه های مربوط به چاپ آن از محل اعتبار تهیه و توزیع اوراق بهادار دولتی تامین خواهد شد.
ماده ۳ ( اصلاحی مصوب ۱۳۷۷/۵/۷)- پروانه گذر زیارتی برای زائرانی که از طریق سازمان حج و زیارت به حج و عتبات مقدسه و اماکن متبرکه مسافرت می نمایند صادر می گردد و برای مدت یکسان و یک مرتبه مسافرت به کشور مربوطه اعتبار دارد.
ماده ۴( اصلاحی مصوب ۱۳۷۵/۶/۲۵)-پروانه گذر زیارتی فقط توسط اداره کل و دوایر صدور گذرنامه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران صادر می گردد و ترتیب صدور آن مانند گذرنامه عادی است و پروانه مزبور قابل تمدید نمی باشد.
ماده ۵- این ماده ابتدا به موجب اصلاحی ۱۳۷۵/۶/۲۵ با تعیین سی هزار ریال برای صدور هر جلد پروانه گذر زیارتی اصلاح و سپس به موجب آیین نامه اصلاحی ۱۳۷۷/۶/۳۰ حذف شده است.
ماده ۶- در صورتی که پروانه گذر زیارت در ایران مفقود گرددیا قابل استفاده نباشد المثنی صادر نخواهد شد و باید مجددا تحصیل پروانه زیارت با پرداخت بهای آن بشود و هر گاه در خارج از کشور پروانه مذکور مفقود شود توسط نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران برای صاحب پروانه گذر برگ عبور مجانی جهت مراجعت به ایران صادر خواهد شد.
تبصره – چنانچه غیر قابل استفاده شدن پروانه ناشی از عمل متصدیان صدور باشد برای صدور پروانه مجدد وجهی دریافت نخواهد شد.
ماده۷ –پروانه گذر زیارتی باید ملصق به عکس متقاضی و همراهان بوده و به مهر مرجع صدور ممهور شده و توسط مسئولین مربوطه مهر و امضاء گردد.
ماده ۸ – در صورتی که دارنده پروانه گذر زیارتی قبل از خروج از کشور منصرف شده یا فوت نماید و یا به هر علتی مسافرت وی امکان پذیر نباشد همراهان او نمی توانند با پروانه گذر مزبور مسافرت نمایند و لازم است پروانه جدید تحصیل کنند.
ماده ۹ – پروانه گذر زیارتی را مامورین مرزی جمهوری اسلامی ایران هنگام مراجعت زائران به مهر ورود به کشور ممهور می نمایند.
ماده ۱۰ – در پروانه گذر زیارتی باید جمله زیر درج گردد:
“پروانه گذر زیارتی فقط برای زیارت حج و عتبات مقدسه و اماکن متبرکه معتبر است و دارنده آن به غیر از سفر به کشور ذیربط حق مسافرت به کشور دیگری را ندارد.”
ماده ۱۱ – آیین نامه فوق مشتمل بر یازده ماده و یک تبصره در جلسه مورخ ۱۳۶۳/۲/۱۶ به تصویب هیات وزیران رسید.
