ولادیمیر لنین بنیانگذار اتحاد شوروی سابق در این روز ها بدنیا آمد و در طول حیات خود تاثیر بسزایی در تغییر مسیر تاریخ داشت و سوال اینجاست با مرگ وی و ربع قرن از فروپاشی حکومت شوروی، این شخص همچنان در روسیه محبوبیت است؟
مرزنیوز به نقل از ایرنا:گروهی از طرفداران حزب کمونیست روسیه دیروز با اجتماع در میدان سرخ در مقابل مقبره لنین، با قرار دادن دسته های گل یاد رهبر وقت شوروی سابق را گرامی داشتند.
همچنین رسانه ها گزارش کردند که هواداران حزب کمونیست روسیه دیروز در مناطق مختلف این کشور در آیین های مختلف از وی تجلیل کردند.
حزب کمونیست روسیه مطابق سنت چند ساله، در این روز گروهی از جوانان پیشاهنگ را به عنوان عضو خود می پذیرد.
هر چند که ایده کمونیست جایگاه پیشین خود را در روسیه از دست داده است و دیگر کمتر جوانی است که شعارها و آرمان های این حزب را باور کند اما نتایج نظرسنجی ها در روسیه نشان می دهد که لنین بنیانگذار حکومت کمونیستی همچنان محبوب روس هاست.
نتایج یک نظرسنجی که توسط مرکز نظرسنجی لواداسنتر صورت گرفت، نشان می دهد که ۵۶ درصد مردم روسیه نقش لنین را در تاریخ این کشور مثبت ارزیابی می کنند. ۴۱ درصد هم گفتند که نقش لنین را در تاریخ روسیه تا حدودی مثبت می دانند و فقط ۳درصد نقش وی را منفی خواندند.
مخالفت مردم روسیه با تخریب بناهای یادبود لنین نیز شاخص دیگر علاقه مندی روسها به این چهره معروف تاریخ است.
به طوری که ۷۹ درصد شرکت کنندگان در نظرسنجی لواداسنتر گفتند که مخالف تخریب بناها و مجسمه های لنین هستند.
فقط ۱۴ درصد پاسخ دهندگان از تخریب بناهای یادبود لنین در شهرهای مختلف روسیه حمایت کردند.
* لنین چگونه لنین شد؟
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین در ۲۲ آوریل سال ۱۸۷۰ میلادی در شهر سیمبرسک (اولیانوفسک کنونی) در خانوادهای مرفه و تحصیلکرده چشم به جهان گشود.
ولادیمیر سومین فرزند از شش فرزند خانواده اولیانوف بود.
پدرش ایلیا نیکلایویچ اولیانوف بازرس مدارس منطقه سیمبرسک و مادرش آنا از یک خانواده آلمانی بود و به همین جهت لنین در تمام مدت عمر به آلمانیها و طرز تفکر آلمانی که مارکس مولود آن بود به دیده علاقه مندی مینگریست.
لنین در دبیرستان شاگردی ممتاز بود و قوه استدلال درخشانی داشت ولی در عین حال بچهای موذی بود.
در ۱۴ سالگی به خواندن آثار ممنوعه نویسندگان روسی پرداخت، همچنین آثار هگل و کلاوس ویتس (clauswitz) را خواند و نسبت به تشکیلات حزب سوسیال دموکرات آلمان احساس تحسین پیدا کرد.
در واقع او به فرهنگ آلمان و افکار فلاسفه آن کشور دل بسته بود، در ۱۶ سالگی پدر خود را از دست داد. بر اساس روایت های تاریخی، پدر بزرگ لنین یهودی و از طرف مادری نیز روس بود.
**اعدام برادر حس انقلابی را در او تشدید کرد
در سال ۱۸۸۷ وقتی لنین ۱۷سال داشت، برادر بزرگش الکساندر به اتهام شرکت در سوء قصد به تزار الکساندر سوم بازداشت و به دار آویخته شد.
گفتهاند که اعدام برادر، بر لنین جوان تأثیر عمیقی باقی گذاشت، در همین سال ۱۸۸۷ لنین دیپلم تحصیلات متوسطه اش را با مدال طلا و تقدیر از کرنسکی مدیر دبیرستان دریافت کرد.
پسر کرنسکی بعدها در تاریخ انقلاب روسیه نقش مهمی ایفا کرد، لنین جوان در دانشکده حقوق قازان پایتخت تاتارستان نامنویسی کرد و شاهد تظاهرات دانشجویان بود و پس از مدتی خود رهبری دانشجویان آشوب طلب را بر عهده گرفت و به پخش اعلامیه و سخنرانی پرداخت.
نکته مهم در تاریخچه زندگی لنین علاقه وی به مذهب تا سنین نوجوانی بود که در دوره های بعد تبدیل به نفرت شد.
در اسناد تاریخی آمده است، لنین تا سن ۱۶ سالگی عضو فعال کلیسای ارتدوکس روس بود و در جامعه ارتدوکسی به نام سرگئی رادونژسکی فعالیت می کرد.
لنین در زمان تحصیل در درس قوانین خدا نیز همیشه نمره ممتاز کسب می کرد.
گرایش های ضددینی لنین از سال ۱۸۸۶ میلادی آغاز شد، بطوری که پس از پیروزی انقلاب کمونیستی، همین گرایش باعث شد جنبش ضد مذهبی تشدید شده و انقلابیون به آتش زدن و تخریب بسیاری از عبادتگاه ها اعم از کلیساها، مساجد و دستگیری و مجازات روحانیون روی آوردند.
لنین در سال های تحصیلات دانشگاهی عضو کانون های زیرزمینی ضددولتی شد تا اینکه در سال ۱۸۸۵ دستگیر و به سه سال حبس محکوم و سپس به سیبری تبعید شد.
خانواده لنین پس از پایان دوره تبعید به شهر سامارا نقل مکان کردند و وی در این منطقه با انقلابیون محلی ارتباط برقرار کرد.
وی سپس با اتمام تحصیلات دانشگاهی مدتی به شغل وکالت پرداخت اما همزمان فعالیت های انقلابی می کرد و با اسکان یافتن در پتروگراد (سن پترزبورگ کنونی) پایتخت دوره روسیه تزاری در سال ۱۸۹۳، مقدمات برپایی انقلاب اکتبر را فراهم می کرد.
لنین تا زمانی که روسیه را در سال ۱۹۰۰ به مقصد سوئیس ترک کرد تحت کنترل کامل دستگاه اطلاعاتی حکومت تزاری قرار داشت و تحرکات وی دائم رصد و گزارش می شد.
وی در سوئیس با مهاجران انقلابی روس ارتباط برقرار کرد و در انتشار روزنامه ای به نام ایسکرا با ۱۰ هزار تیراژ مشارکت کرد.
لنین تا پیروزی انقلاب اکتبر سال ۲۰۱۷ در خارج زندگی می کرد و با وجود تلاش هایی که برای جلوگیری از سفر وی به روسیه انجام گرفت، توانست با قطار خود را به این کشور برساند.
دولت آلمان که در آن زمان با روسیه در جنگ جهانی اول درگیر بود، در اوریل ۱۹۱۷ به لنین و ۳۵ نفر از یارانش اجازه داد که از خاک این کشور با قطار عبور کنند.
در واقع دولت آلمان هدفمندانه و برای ضربه زدن به دولت روسیه تزاری و بردن جنگ به لنین کمک کرد تا به کشورش بازگردد.
لنین در بازگشت به روسیه رهبری حزب بلشویک را برعهده گرفت و توانست بر بقیه نیروهای سیاسی غلبه یابد و با سخنرانی های آتشین رهبری حکومت نوپای شوروی کمونیستی را برعهده بگیرد.
وی که طی سوء قصدی در سال ۱۹۱۸ به سختی زخمی شده بود، در دو سال آخر زندگی عملا از هدایت حزب و کشور ناتوان بود و رهبری حزب به دست تروتسکی و استالین دو تن از یاران نزدیک او افتاد که با هم دشمنی دیرین داشتند.
لنین پس از هفت سال حکومت سال ۱۹۲۴ در ۵۴ سالگی فوت کرد و جنازه وی نیز به عنوان نماد احترام به دستاوردهایش مومیایی و در مکانی ویژه قرار داده شد.
پس از مرگ لنین در ژانویه ۱۹۲۴، استالین مدعی جانشینی او شد. او با توطئههای زیرکانه و رشتهای از تصفیههای خونین، تروتسکی و سایر رقبا را از سر راه خود برداشت و در سال های بعد نظامی برافراشت که یکی از مخوفترین حکومتهای تاریخ شناخته شد.
جسد لنین به صورت مومیایی از سال ۱۹۲۴ تاکنون در میدان سرخ واقع در مرکز شهر مسکو زیر بقعه ای موسوم به آرامگاه سرخ در خارج از کاخ کرملین قرار دارد و به محلی برای بازدید گردشگران تبدیل شده است.
هر چند بیش از دو دهه است که بر سر دفن جسد نخستین رهبر شوروی اختلاف نظر وجود دارد، اما فعلا زور آن دسته که طرفدار دفن نکردن لنین به بهانه زنده نگه داشتن یاد او هستند به سایرین می چربد.
در جای جای مسکو پایتخت روسیه، کمتر مکان عمومی را می توان یافت که اثری از نام یا مجسمه ای از لنین با سیمای زیباتر از چهره واقعی وی در آن دیده نشود، به نظر می رسد مسئولان روسیه به دنبال آن هستند تا به نسل های بعدی خود یادآوری کنند، رهبری داشته اند که شعارها و آرمان هایش تا آمریکای جنوبی نیز نفوذ کرد و بر تاریخ این کشورها هم تاثیر گذاشت.
