خودرو سواری استاد شهریار به عنوان میراث معنوی و فرهنگی توسط خیر تبریزی به شهرداری تبریز اهدا شد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، این خودرو سواری رنو مدل ۶۶ به شماره شهربانی ۵۹۸۶۵ تبریز – ۱۱ توسط جواد علیزاده هوشیار خیر تبریزی به مبلغ ۱۲۰ میلیون ریال خریداری و در اختیار مسوولان فرهنگی استان قرار گرفت تا در موزه ادبی استاد شهریار (خانه شهریار) نگهداری شود.
همچنین در این آیین نقشه احیا و بازسازی خانه پدری استاد محمدحسین شهریار درروستای خشکناب رونمایی شد، عملیات ساخت این مرکز فرهنگی در دو طبقه به زودی آغاز می شود.
ساخت این ساختمان توسط اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان شرقی و با مشارکت سرمایه گذار فرهنگی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام می شود .
مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان در این آیین گفت: خانه پدری استاد شهریار با مشارکت سرمایه گذار فرهنگی استان مرمت و بازسازی می شود.
فرزین حق پرست افزود: در آذربایجان شرقی پنج هزار اثر تاریخی وجود دارد که یکهزار و ۷۰۰ مورد آن ثبت شده است.
وی همچنین برای حفظ و احیا خانه باقرخان در تبریز اعلام آمادگی کرد.
شهردار تبریز نیز در این آیین گفت: زنده نگه داشتن میراث گذشتگان نیاز به تلاش و فداکاری دارد تا هویت گذشته با احیا آن قدرت و عظمت دوباره یابد.
صادق نجفی اظهار کرد: تاکنون آثار و عکس های تاریخی و گردشگری تبریز به ۶۵ سفارتخانه ایران در کشورهای مختلف برای معرفی ارسال شده است.
عضو شورای اسلامی شهر تبریز نیز در این آیین گفت: توجه بیشتر به آثار تاریخی این کهن شهر ضروری است تا با معرفی آنها گام موثری در رونق بیشتر گردشگری منطقه برداریم.
بهروز خاماچی احیا خانه پدری استاد شهریار در روستای خشکناب را ظرفیت مناسبی برای گردشگری منطقه دانست.
آثار ادبی سید محمدحسین بهجت تبریزی از برجسته ترین اثار ادبی ایران زمین به شمار می رود.
شاعری بزرگ و پرآوازه که در دهم دی ۱۲۸۵ هجری خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود و بعدها از سرآمدان زمان خویش شد.
دوره کودکی او با رویدادهای مشروطیت همراه بود و با توجه به اینکه شهر تبریز از این رخدادها در امان نبود، وی همراه با خانواده رهسپار روستای قیش قورشاق و خشکناب شد و در آن شهر به مکتب خانه رفت و قرآن، گلستان سعدی و دیوان حافظ را در آنجا فرا گرفت و پس از گذر مدتی برای ادامه تحصیل دگربار به تبریز بازگشت و در این شهر برای آموزش اصول جدید و مقدمات ادبیات عرب راهی مدرسه ی متحده شد.
محمدحسین تبریزی در این زمان به دلیل علاقه بسیار به شعر و شاعری، نخستین شعر رسمی خود را با ذوق و قریحه فراوان سرود و سپس به آموختن زبان فرانسه، علوم دینی و خوشنویسی همت گماشت.
شهریار که لحظه های زندگی خویش را با سرودن شعرهای ناب ثبت می کرد، توانست نظر بسیاری از ادیبان آن روزگار را جلب کند.
وی سروده هایش را در ۱۳ سالگی با تخلص ‘بهجت’ در مجله ادب منتشر کرد.
وی پس از پایان دوره راهنمایی در تبریز، برای ادامه تحصیل راهی تهران و با یاری لقمان الملک پزشک و جراح بنام آن روزگار، وارد مدرسه دارالفنون شد.
این شاعر برجسته از همان بدو ورود به تهران با استاد ابوالحسن صبا دیدار کرد و نواختن سه تار و مشق ردیف های سازی موسیقی ایرانی را از او آموخت و تخلص شهریار را با تفألی از حافظ برای خود برگزید.
پس از گذر چند سال، شهریار به مدرسه طب رفت و مشغول به تحصیل شد، اما دیری نپایید که به دلیل رویدادهای عاطفی و احساسی از ادامه ی تحصیل انصراف داد و کمی پیش از دریافت مدرک دکتری، پزشکی را رها کرد و به خدمات دولتی روی آورد.
شهریار با سرودن شعرهای فارسی و ترکی آذربایجانی و همچنین برجای گذاشتن اثر مشهور خود ‘ حیدر بابایه سلام’ نام خود را بیش از پیش در میان دیگر بزرگان علم و ادب آن روزگار برجسته ساخت و هنگامی که مادرش را از دست داد، شعر به یادماندنی ‘ای وای مادرم’ را برای او سرود و اثر ارزشمند دیگری به یادگار گذاشت.
او نوشتن قرآن به خط نسخ را آغاز و دیوان شعرهایش را چندین بار به چاپ رساند و به دلیل سرودن اشعار کم نظیرش در مدح امیرالمومنان و ائمه اطهار (ع) چندین بار مورد تجلیل ادب دوستان این مرز و بوم قرار گرفت و لقب ‘ شاعر اهل بیت ‘ را از آن خود کرد.
سرانجام شهریار شعر زبان فارسی پس از سال ها سرودن اشعاری ماندگار در بیست و هفتم شهریور سال ۶۷هجری خورشیدی در ۸۳ سالگی در بـیـمارستان مهـر تهـران دیده از جهان فروبست و بـنا بر وصیـتـش در زادگـاه خود در مقـبره الشعـرا سرخاب تـبـریـز به خاک سپـرده شد.
