صدها کیلومتر دور از دمشق، کنفرانس سران چهار کشور در ترکیه، کشوری که تمام موازین و قوانین بین المللی را نقض و خاک سوریه را اشغال کرده است، با حضور سران روسیه، آلمان و فرانسه برگزار شد.
مرزنیوز به نقل از العالم:در این کنفرانس نه خبری از صاحبان اصلی ماجرا است و نه متحدان ایرانی اش؛ این در حالی است که آمریکایی ها، غافل از سعودی ها که خود در خون خاشقچی شناورند، نقش ناظر از دور را در این فیلم بازی می کنند.
این کنفرانس با تأکید بر پایبندی به وحدت و تمامیت ارضی سوریه و احترام به حاکمیت و استقلال آن و نیز با تأکید بر این موضوع که این بحران راه حلی جز راه حل سیاسی ندارد و با تأکید بر حمایت از توافقنامه سوچی درباره ادلب به کار خود پایان داد.
در بیانیه پایانی این کنفرانس ضمن تأکید بر اهمیت آتش بس دائم و ادامه جنگ با تروریسم، از پیشرفتی که در زمینه ایجاد منطقه عاری از سلاح و خروج گروه های تروریستی از آن مناطق بر اساس توافقنامه ادلب به دست آمده است، تجلیل کرد.
اگر اندکی دقیق تر و عمیق تر به موضوع نگاه کنیم درمی یابیم که تمام بندهای مطرح شده در این بیانیه، از مهمترین مسائلی است که دولت سوریه از همان ابتدای جنگ بر آنها تأکید می کرده است؛ اعم از تمامیت ارضی، مبارزه با تروریسم و راه حل سیاسی برای بحران این کشور و باز نکته جالب توجه در این بیانیه این است که این کشورها بر آتش بس در سراسر خاک سوریه تأکید کرده اند. به نظر می رسد برخی کشورها یا چشمشان ضعیف است یا گوششان نشنیده است که دولت سوریه و ارتش و ملت این کشور تمام خاک آن یا دست کم بخش عمده ای از آن را آزاد کرده اند و فقط ادلب و بخشی از مناطق شرقی در اشغال تروریست ها باقی مانده اند که این خود، بحث دیگری است.
این اجلاس چهار جانبه که نتیجه ای جز همان حرف های رایج و معمول در هر گونه نشستی یا کنفرانس درباره بحران سوریه نداشته است، به رغم اهمیت و نیاز فوری به هر گونه طرح عملی برای حل بحران سوریه، در واقع هیچ مکانیسم روشنی برای حل بحران سوریه ارائه نکرده است.
نکته قابل توجه در این اجلاس، حضور کشورهایی است که در واقع بازوی اجرایی سیاست آمریکا در منطقه هستند که خود بخشی از محور شرارت در جهان به شمار می آیند؛ چرا که کشورهای اروپایی بر اساس منافع مشترک همواره به دنبال بهانه ای برای مداخله در سوریه هستند و این منفعت جویی را از کانال همکاری با کشوری که مثل روسیه که بیشترین اثرگذاری را در عالم واقع دارد، دنبال می کنند؛ کما اینکه این کشورها به موجب روابطی که با آمریکا دارند اجازه شرکت در این کنفرانس را یافته اند تا آمریکا نیز پس از آنکه اعتماد خود را به ترکیه از دست داده است، از این راه دورادور اوضاع را تحت کنترل داشته باشد و بتواند در تصمیمات و سیاست ها تأثیر بگذارد. از سوی دیگر فرانسه و آلمان دنباله رو سیاست ها و خط مشی آمریکا هستند؛ و دیدگاه های سیاسی و استراتژیک شان با سیاست های آمریکا همسو است. از این گذشته این دو کشور هدف مهاجرت معکوس تروریست ها به داخل اروپا هستند.
این تداخل عجیب بین منافع و تناقض سیاسی بین کشورهای شرکت کننده در این اجلاس باعث شده است که این کشورها که اساسا در حمله به سوریه دست داشته اند، هیچ اعتباری نداشته باشند. مضاف بر اینکه این کشورها هیچ توانایی حتی در اجرای این بندهای تکراری ندارند چرا که نتوانسته اند هیچ گونه تغییری در سیاست های توسعه طلبانه اردوغان یا ادامه حضور آمریکا ایجاد کنند و در واقع این تحولات و حوادث میدانی هستند که مسیر سیاست های این کشورها را تعیین کرده و مسیر روشنی برای حل بحران سوریه تعریف کنند و در این میان فقط و فقط باید به اصول معیارهایی که دولت سوریه در هر مناسبت تعریف می کند، چشم داشت و بس.
اجلاس چهار جانبه در ترکیه؛ از واقعیت تا سیاست های فریبکارانه
