سردبیر روزنامه رأی‌الیوم با انتشار تحلیلی به سه دلیل وقفه در دور اخیر از مذاکرات میان طالبان و آمریکا پرداخته است و اینکه چرا دولت ترامپ، به نفع برپایی “امارت اسلامی طالبان”، دست از حمایت از رئیس جمهوری افغانستان کشیده است و آیا طالبان متعهد شده است که القاعده را از خاک خود بیرون کند؟
به گزارش مرزنیوز و به نقل از ایسنا؛ در این تحلیل آمده است، نهمین دور از مذاکرات میان طالبان و آمریکا در دوحه روز شنبه بدون صدور بیانیه پایانی مشترکی که بر دستیابی به توافقی تاکید داشته باشد، پایان یافت و زلمای خلیل‌زاد، نماینده ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان تنها به اظهارنظر درباره دستیابی به پیش‌نویس توافقی و تحقق پیشرفتی ترغیب‌کننده بسنده کرد.
اطلاعات درز پیدا کرده پیرامون این پیشرفت ترغیب‌کننده و بندهای آن همچنان محدود است و بارزترین نکته همان خروج تدریجی آمریکا در بازه زمانی ۱۸ ماهه است که در نهایت در راستای اجرای سیاست ترامپ، به بازگشت ۱۴ هزار سرباز به آمریکا منجر می‌شود.
طالبان تا به الآن امتیازاتی را که آمریکا می‌خواهد ارائه نداده است، این امتیازات شامل آتش‌بس کامل، برگزاری مذاکرات با دولت اشرف غنی در کابل، ارائه تضمین‌هایی درباره این مساله است که اجازه داده نشود افغانستان به قدمگاهی برای تشکیلات تندرو مانند القاعده و داعش تبدیل شود که خاک آمریکا را هدف قرار می‌دهند.
عدم وجود توافق‌نامه صریح درباره انجام مذاکرات میان طالبان و دولت اشرف غنی در کابل به این معنی است که آمریکا این شرط را رها کرده است و شاید با مهم‌ترین شرط طالبان یعنی بازگشت امارت اسلامی این جنبش موافقت کرده است که طالبان آن را تأسیس کرد و در جریان حملات آمریکا در ماه اکتبر ۲۰۰۱ یعنی پس از حملات ۱۱ سپتامبر سرنگون شد.
غیبت جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در پرونده افغانستان و عدم حضورش در نشستی که در تفریح‌گاه ترامپ در نیوجرسی با حضور وزرای خارجه و دفاع، معاون رئیس جمهوری و مدیر سیا و با ریاست خود ترامپ برگزار شد، بیانگر میزان ضعف دولت آمریکا در پرونده افغانستان و آمادگی این دولت برای خروج نیروهایش به هر بهایی است، زیرا بولتون به شدت با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مخالفت می‌کرد.
گمان نمی‌کنیم که طالبان تسلیم همه خواسته‌های آمریکا و بارزترین آنها یعنی مذاکره با دولت غنی شود، همچنین این جنبش ریسک نخواهد کرد که با گروه‌های مسلحی که از افغانستان به عنوان قدمگاهی برای آغاز حملات خود به آمریکا و منافعش استفاده می‌کنند، مقابله کرده و با جنبش جدایی طلب بلوچستان وارد جنگ شود. شاید به همین دلیل است که در پایان این دور از مذاکرات در دوحه، هیچ توافقی اعلام نشد.
طالبان ظرفیت بسیار بالای مذاکرات خود را اثبات کرد و پس از ۱۸ سال مقاومت شدید، خودش را قویاً مطرح کرد و حدود دو تریلیون دلار و ۳۰۰ کشته به عنوان هزینه روی دست دولت آمریکا گذاشت.
“امارت اسلامی طالبان” چه با دستیابی به توافق با دولت ترامپ و چه با عدم دستیابی به آن، به این دلیل ساده که آمریکا به شکست اذعان کرده و خواست تلفات خود را کاهش دهد، با قدرت بازمی‌گردد.
