نشریه اکونومیست در تفسیری با اشاره به دیدار روزدوشنبه رئیس جمهوری آمریکا با رئیس جمهوری روسیه درهلسینکی فنلاند نوشت: ناقوس مرگ برای سیاستهای غرب در منزوی ساختن روسیه کم کم به صدا در می آید.
مرزنیوز به نقل از ایرنا:این هفته نامه انگلیسی می نویسد:
۴ سال پیش در اجلاس سران ‘گروه ۲۰′ در استرالیا، هنوز اجلاس تمام نشده بود که ناگهان’ولادیمیر پوتین’ رئیس جمهور روسیه تصمیم گرفت خود را از این اجلاس منفک کند.
پائیز ۲۰۱۴ بود که جنگ در شرق اوکراین بالا گرفته بود و همزمان ‘گروه ۲۰’ در استرالیا تشکیل جلسه داده بود. سران کشورهای غربی حاضر در اجلاس استرالیا به پوتین بی اعتنایی کردند.او قبلا از’گروه ۸’بیرون انداخته شده بود. ‘ باراک اوباما’ رئیس جمهور قبلی آمریکا روسیه را’طرد شده’ خطاب کرده بود. دوربین های تلویزیونی صحنه ای از پوتین را شکار کردند که در سالن ناهارخوری اجلاس استرالیا تنها نشسته است و همچون یک بچه مدرسه ای از کلاس بیرون افتاده دارد به تنهایی ناهار می خورد.
ناگفته نماند که از آن زمان تاکنون مواضع روسیه بسیار تغییر کرده است؛ البته؛ زمان هم همینطور.
درطول یک هفته گذشته پوتین میزبان صفی طویل از رهبران جهان بوده است.مسکو امروز /یکشنبه/ میزبان دیدار نهایی فوتبال جام جهانی ۲۰۱۸ است.
پوتین فردا /دوشنبه/ در هلسینکی فنلاند با ‘دونالد ترامپ’ رئیس جمهور آمریکا دیدار می کند. این دو در آستانه چهارمین سالگرد سقوط یک فروند هواپیمای خطوط هوایی مالزی بر فراز شرق اوکراین در سال ۲۰۱۴، رو در روی هم قرار می گیرند.
ترامپ خواستار بازگرداندن روسیه به ‘گروه ۸’ است. ناقوس مرگ برای سیاستهای غرب در منزوی ساختن روسیه کم کم به صدا در می آید.
‘آندری کورتونوف’ رئیس شورای روابط بین الملل روسیه’دراین باره می گوید:’ در هلسینکی یک عدم تقارن وجود دارد. برای روسیه این اجلاس فی نفسه؛ یک موفقیت است’.
از تجلی نمادها در هلسینکی بگذریم، هیچ کس در روسیه توقع ندارد که از دل این اجلاس، دستاوردهایی فوق العاده درخشان استخراج شود. بلکه برعکس؛ بیشتر مردم در سوریه هلسینکی را ادامه دیالوگهای نیمه تمام رها مانده سالهای اخیر میان آمریکا و روسیه می دانند.
یقینا مخاطرات کار فراوان است امااین به نفع آمریکا هم خواهد بود کانالهایی که برای مدیریت کردن خطرات وجود داشته است را احیا کند.این عمدتا بستگی به این دارد که ترامپ در این باره احساس مسئولیت کند.
بی تردید، نشست رو در رو پشت یک میز با رییس جمهور آمریکا؛ بهترین فرصت برای پوتین است تا برای خودش یک اعتبار جهانی بخرد.
پوتین به خصوص اگر در گفت وگوهایش با ترامپ دائما بر روی اشتباهات ‘اوباما’ انگشت تاکید بگذارد؛ حتما یک گوش شنوای دلسوز در ترامپ پیدا خواهدکرد.به خصوص اگر او دائما در این گوش اشتباهات اوباما را؛ دسیسه های حالت’وضعیت عمیق’ که روسیه و آمریکا را همواره در حالت دعوا و مخاصمه با هم نگاه می دارد را و نیز شگردهای رسانه های خبرپراکن را زمزمه کند؛ این گوش حتما شنوا خواهد بود.
دیدار ترامپ- پوتین فقط چند روز بعد از اجلاس سران ‘ناتو’ برگزار می شود. در اجلاس هفته گذشته سران ناتو در بروکسل؛ ترامپ بشدت حرص متحدان اسمی خود را درآورد و آنها را از خود رنجاند. منتها در همان اجلاس؛ ترامپ قطعنامه پایانی را که لحنی تند علیه روسیه بکار برده بود و به آلمان هم که خود را وابسته به گاز روسیه کرده است زهر چشم نشان داد؛ نیز امضا کرد.
حالا ترامپ اگر در هلسینکی هم بر سر پوتین داد بزند، بشدت مایه تعجب خواهد بود.
در هلسینکی؛ محور گفت و گوها تقریبا مشخص است که چیست. این محورها می تواند اعم از، دخالت روسیه در انتخابات آمریکا؛ سوریه، اوکراین و موضوع کنترل سلاح باشد.
در مورد موضوع کنترل سلاح؛ دو طرف از اینکه’پیمان مهم نیروهای هسته ای میان بردمصوب سال ۱۹۸۷′ نقض شده است ناراحت اندومی خواهند که این پیمان زنده بماند.
دو طرف همچنین از بابت نقض شدن ‘پیمان کاهش سلاحهای جدید استراتژیک’ مصوب ۲۰۱۰ هم ناراحت اند و مایل اند که در هلسینکی مقدمات کار برای از سرگیری مذاکرات در این زمینه چیده شود. مهلت اعتبار این پیمان سال ۲۰۱۰ است.
راحت ترین محور, موضوع فوق بود. سایر محورهای گفت و گو فوق العاده خطیر و دشوار است.
روسیه در هلسینکی یک بار دیگر نارضایتی اش را از گسترش بی رویه ناتو ابراز خواهد کرد.روسیه ضمنا ناراحتی اش را از بابت اینکه روسای جمهور گرجستان و اوکراین در اجلاس اخیر سران ناتو در بروکسل حضور داشتند هم نشان خواهد داد.پوتین سخت کنجکاو خواهد بود بداند نظر ترامپ در مورد اوکراین چیست.
اگر ترامپ آنطور که قبلا هم مطرح کرده است؛ الحاق کریمه به خاک روسیه را به رسمیت بشناسد؛ پوتین از شادی در پوست خود نخواهد گنجید. البته رئیس جمهور آمریکا قانونا این حق را ندارد که در هیچ قالب رسمی یک چنین چیزی را به رسمیت بشناسد.
به همان ترتیب؛ روسیه هم می داند که کنگره سرانجام پای ترامپ را نیز به تحریمهای روسیه کشانده است. منتها پوتین دوست دارد بداند که ضمانت اجرایی این تحریمها تا کجاست.
یک مسئله مهم دیگر؛ موضوع فروش سلاح روسیه به شرکای آمریکا به خصوص هند و ویتنام است. پوتین علاقمند است نظر ترامپ را در این زمینه هم جویا شود.
محور مهم گفت وگوها؛ موضوع سوریه خواهد بود.
ترامپ همچون متحدان منطقه ای اش شامل اسرائیل وکشورهای حاشیه ‘خلیج (فارس)’ خواستار آن است که ایران از سوریه خارج شود. دور از انتظار نیست که این خواسته عملی شود.
روسیه لوازم کافی برای خارج کردن ایران از سوریه در دست ندارد. حتی اگر هم بخواهد نمی تواند چنین کند چون سوریه برای ایران اهمیت حیاتی دارد. ایران هم در سایر جبهه ها؛ برای روسیه حائز اهمیت است.
منتها پوتین برای عرض ارادت نزد ترامپ هم که شده امکان دارد حرف او را زمین نیاندازد و احتمالا موافقت کند در ازاء اجرای یک آتش بس مبهم دیگر و یا محدود کردن حضور ایرانی ها در مرزهای اسرائیل، خواسته او را اجابت کند؛ تنها به این امید که ترامپ هم نیروهای آمریکایی را از شرق و جنوب سوریه خارج کند.
به هرحال محور اساسی گفت و گوها؛ موضوع دخالت روسیه در انتخابات آمریکاست که از دیده پنهان نخواهد ماند.
از نظر روسیه؛ شرایط عالی در این زمینه آن است که؛ دو طرف قول بدهند در امور داخلی یکدیگر دخالت نکنند. قول بدهند زیرساخت های انتخاباتی یکدیگر را هدف قرار ندهند منتها با اشکال دیگر دخالت کاری نداشته باشند. ضمنا؛ گناهان گذشته یکدیگر را هم ببخشند.
کورتونوف در این باره می گوید:’پوتین خوب این مهم را درک می کند که او باید به دونالد کمک کند. منتها معلوم نیست او تا کجا پیش خواهد رفت’.
اکونومیست:ناقوس مرگ سیاست های غرب در برابر روسیه به صدا درمی آید
