در چند روز گذشته برخی رسانه ها از کشته و زخمی شدن ده ها مهاجر افغان در مرز ایران بر اثر شلیک گلوله و انفجار مین خبر دادند. به نوشته این رسانه ها این افراد قصد ورود غیر قانونی از مرز افغانستان به داخل ایران را داشتند.
نماینده ویژه رئیس‌جمهور در امور افغانستان توضیحاتی را درباره آخرین وضعیت انسداد فیزیکی مرز با افغانستان ارائه کرد.
برخی از رانندگان کامیون‌های ایرانی به علت وجود محدودیت‌ها و مشکلات متعدد در گمرک اسلام‌قلعه افغانستان نظیر کمبود امکانات رفاهی و اقامتی، بدرفتاری مأموران با این صنف، توقف طولانی کامیون‌های ایرانی، ترک اجباری خودروها توسط کامیون‌داران و ارجحیت کامیون‌های افغانستانی بر ایرانی برای خروج، از جابه‌جایی و ترانزیت بار در مرز دوغارون تایباد به سمت افغانستان خودداری می‌کنند که این مسئله باعث ایجاد صف‌های طولانی کامیون‌ها در این منطقه شده است.
یک جامعه‌شناس به خبرآنلاین گفت: «در حال حاضر در ایران بین مهاجر افغانستانی قانونی و غیرقانونی از نظر حقوق شهروندی چندان تفاوتی وجود ندارد و هر دو دسته تقریبا مثل هم از بسیاری از حقوق محروم هستند، حقوقی مثل بیمه، بهداشت، آموزش، حساب بانکی، تردد و سکونت در بعضی مناطق و اماکن و… . تا وقتی که بین این دو تفاوتی نباشد برای مهاجری که به ایران می آید به طور قانونی آمدن هیچ امتیاز و جذابیتی نسبت به مهاجرت غیرقانونی ندارد.»
یک کارشناس حوزه امنیت اجتماعی توضیحاتی را درباره پیامدهای اجتماعی حضور اتباع بیگانه غیرمجاز در کشور ارائه کرد.
جریان‌های تروریستی_تکفیری معمولاً در شرایط و اوضاع بحرانی و متشنج ایجاد می‌شوند. مؤلفه‌هایی همچون بی‌ثباتی سیاسی، خلأ قدرت، فقر و بیکاری، استبدادگرایی سکولار و یا بی‌توجهی به روح جمعی و ارزش‌های مشترک مردم از سوی حکام، بستر ظهور این جریان‌ها را فراهم می‌سازد.
فرمانده سابق قرارگاه شمال‌شرق نزاجا گفت: امروز مرزهای شرق کشور بسیار امن است، کشور افغانستان امنیت نابسامانی دارد، اما ما با همه نیروهای مسلح و به ویژه مرزبانان توانسته‌ایم امنیت مرزهایمان را حفظ کنیم.
اخیراً فیلمی در فضای مجازی مبنی بر پناه‌بردن یک سرباز مرزبانی به مرزبانان افغانستان در خاک کشور افغانستان منتشر شده است؛ ماجرای این فیلم چیست؟!
حدود چهار دهه دولت و ملت ایران از مهاجران و اتباع سرگردان از سیاست جنگ طلبانه کشورهای غربی در افغانستان پذیرایی کرده‌اند و این درحالیست که کشورها و نهادهای بین‌المللی که توسط غربی‌ها مدیریت می‌شوند، کمترین میزان حمایت را از ایران دارند که کارنامه دیگری از استانداردها و برخوردهای دوگانه حقوق بشری آنها به شمار می‌آید.
