تلاشهای فراوانی که در دهههای گذشته برای آب رسانی به شهر و روستاهای مختلف کشور صورت گرفت، به رغم اینکه میانگین شاخص دسترسی به آب شرب را در کل کشور به شکل قابل توجهی افزایش داد، اما هنوز میان شاخصهای کلی با واقعیتهای موجود در برخی استانهای کشور تفاوت فاحشی وجود دارد. مثل استان سیستان و بلوچستان که بررسیها نشان میدهد بیش از ۵۰ درصد اهالی روستایی اش از آب شرب سالم محروم هستند.
بر خلاف بسیاری از مناطق کشور که به تازگی اسیر بحران آب شده اند، حکایت بی آبی در بشاگرد، با جمعیتی بالغ بر ۳۰ هزار تن، مربوط به سالهای اخیر نیست و این مردم سالیانی است که دهانشان از بی آبی خشک شده و کودکان معصومشان ـ که شاید بیشتر از ۱۰ سال هم ندارند ـ مجبورند برای کمک به والدین خود با ظروف پلاستیکی هم وزن خود به کار آب رسانی به خانه هایشان مشغول باشند.
هشتمین استان پهناور کشور که به لحاظ کمی مساحتش با مساحت کشور گرجستان برابری میکند، به لحاظ تأمین منابع آب شرب در شرایط بحرانی قرار گرفته و بر اساس آمار و اطلاعاتی که مسئولان بیان میکنند، تا پایان یافتن منابع آب شرب موجود زمان چندانی باقی نمانده است تا این استان ساحلی و پرجمعیت کشور در آستانه یک فاجعه بزرگ قرار بگیرد.
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوزستان گفت: در زمان شکستگی خط غدیر، EC آب در شهرهای آبادان و خرمشهر در حدود ۴ هزار میکروموس بر سانتیمتر بود اما اکنون EC در دو شهر حدود ۳۲۰۰ میکروموس بر سانتیمتر است.
منابع آب شرب بسیاری از شهرهای بزرگ کشور در طول سالهای گذشته از طریق آب ذخیره شده در پشت سدهایی تأمین میشد که اکنون اکثر این سازههای آبی از آب تهی شده اند؛ شرایطی بسیار نگران کننده که در مورد منابع آب شهر بندرعباس به عنوان بزرگترین شهر بندری کشور به مراتب بدتر است.
انتقال آب از دریای عمان از جمله طرح های مجلس برای جبران کمبود آب شرب و کشاورزی در استان سیستان و بلوچستان است که این روزها در انتظار بررسی کارشناسی است.
امروز در حالی بخشهای فراوانی از استان خوزستان در آتش بی آبی میسوزد و اسیر گرد و غبارهای گاه و بیگاه شده است که از آن سو در برخی مناطق استان بهره برداریهای نامتعارف و غیر منطقی از منابع آب به شدت رواج دارد؛ شرایط غیر قابل قبول و باوری که نشان میدهد در این استان بیش از آنکه بحران آب امان مردم را بریده باشد، این سوءمدیریت هاست که بر زندگی مردم سایه افکنده است.