ابتدا این مقدمه مهم را عرض کنم که نیروهای مسلح ابزار سیاست خارجی کشورها هستند، نظامی ها جایگاه سیاست گذاری ندارند، این قانون درباره پاکستان صدق نمی کند، پاکستان در خدمت ارتش این کشور قرار دارد.
به گزارش مرزنیوز؛ ارتش ملی پاکستان بر اساس تصمیم ملی اتخاذ شده در اسلام آباد به صورت رسمی نقاطی در عمق چند کیلومتری ایران را هدف حمله قرار داد و مسئولیت آن را برعهده گرفت و تمامیت ارضی ایران را نقض کرد.
تلافی پاکستان یک راهبرد اجتناب ناپذیر برای آن ها بود آن ها معتقدند حمله موشکی و پهپادی ایران بازدارندگی استراتژیک پاکستان در منطقه آسیای جنوبی را تضعیف کرده است.
حملات پاکستان برای استقرار بازدارندگی خود در مقابل هند که رقیب سنتی پاکستان هست ارزیابی می شود.
نکته مهمی که باید به آن توجه کنیم این هست که قدرت بازدارنده به معنای اقدام راهبردی برای مهار تهدید و خطراتی که امنیت ملی را به خطر می اندازد هست،حال ممکن است کشوری به خاطر ضعف قدرت نتواند به شما پاسخ دهد و یک کشور دیگر پاسخ دهد.
نکته اساسی اقدام ایران برای تامین امنیت ملی است که ریسک دریافت پاسخ و تشدید تنش با کشوری که صاحب کلاهک اتمی هست را قبول کرده است
ما اقدام ایران نسبت به پاکستان را مبتنی بر پرداخت هزینه محدود برای توسعه و تثبیت بازدارندگی منطقه ای و بین المللی ارزیابی می کنیم.
ایران دقیقا این استراتژی را در جنگ نیابتی خود با آمریکا و اسرائیل دنبال کرده و می کند ،تضعیف تدریجی بازدارندگی آمریکا و اسرائیل از اقدامات محور مقاومت در منطقه است و طبیعتا با تخمین و فاکتور پرداخت هزینه های آن ،منجر به تقویت بازدارندگی ایران در منطقه و جهان شده است.
درگیری پاکستان و ایران تجربه جدیدی در منطقه برای گشایش گزینه های جدید و بازدارنده بود که نتایج قطعی برای مبارزه با تروریسم برای پاکستان خواهد داشت.
سرمچار به تروریست های بلوچ اطلاق می شود، تروریست هایی که تحت عنوان مزاران نیز فعالیت می کنند . پاکستان با نامگذاری فارسی عملیات مرگ بر سرمچار سیگنال مورد نظر خود را به تهران منتقل کرده است.
سناریوی پیش روی ایران و پاکستان مشخص است کنترل تنش و بازگشت به کانال سیاسی یا توسعه تنش
پاکستان از بدو انقلاب اسلامی، دوست واقعی ایران بوده و افکار عمومی این کشور نیز به آیتالله خامنهای علاقه بسیار دارند و بر اساس آمارها محبوبیت رهبرجمهوری اسلامی در این کشور از تمام همسایگان ایران بالاتر است.
پاکستان از قومیت های مختلفی تشکیل شده که همین امر باعث بروز اختلافات زیاد در آن است و به علت جمعیت بالا و درآمد نسبتا پایین، کشورهای متمول عربی از طریق کمک های مالی به ارتش این کشور (که رکن اصلی قدرت در این کشور است) سعی بر نفوذ در آن دارند.
اشتباه بسیاری در ایران اینست که گمان می کنند همه پاکستانی ها وهابی و دشمن ایران هستند در حالی که علاوه بر جمعیت دهها میلیونی شیعیان، اکثریت اهل تسنن این کشور هم طرفدار جمهوری اسلامی هستند.
بعد از آزمایش اتمی پاکستان یکی از کشورهایی که از این اقدام ابراز خشنودی کرد، دولت ایران بود و علی اکبر ولایتی نیز در این مورد صریحا اظهار رضایت نمود.
یعنی جمهوری اسلامی نه تنها بمب اتمی پاکستان را برای خود یک تهدید تصور نکرد ، بلکه از آزمایش آن به نوعی خوشحال نیز شد و این سلاح را متعلق به جهان اسلام دانست.
در مورد تروریست های وهابی که بعضا اصالتی ایرانی دارند و در برخی از حوزه های علمیه پاکستان ، تفکرات سلفی به ذهن آنها تزریق شده نیز ذکر این نکته ضروری می نماید که پول های عربستان سعودی و امارات در ایجاد و استمرار حیات این مدارس تاثیر جدی داشته و به همین دلیل تفکر تکفیری در این کشور رشد کرده است.
ایران پس از تذکرات متعدد به دولت پاکستان در سالهای اخیر و اطمینان از عدم توانایی حاکمیت این کشور در برقراری امنیت مناطق مرزی، مبادرت به شلیک موشک به مقرهای جیش العدل نمود و این جنبش نیز در بیانیه ای رسما به آن اعتراف کرد.
در خصوص این حمله بهترین موضع را امیرعبدالهیان وزیر امور خارجه گرفت و اظهار داشت : هیچ پاکستانی هدف حمله نبوده و چند تروریست تبعه ایران در چند مقر مورد اصابت واقع شده اند .
به نظر می رسد لازم است موضع رسانه های ایرانی نیز به گونه ای باشد که حساسیت پاکستان برانگیخته نشود زیرا جریاناتی در این کشور حضور دارند که مخالف روابط نزدیک تهران-اسلام آباد هستند و چنین رویکرد رسانه ای خواست دشمنان روابط دوکشور ارزیابی می شود.
در پایان باید گفت تخریب روابط تهران-اسلام آباد برخلاف منافع ملی دوکشور است و شلیک موشک به مقر تروریست ها، پس از انجام دهها عملیات تروریستی در دهه های اخیر و کشتن صدهها ایرانی بی گناه صورت گرفت و چاره ای دیگری برای تهران جز دخالت مستقیم باقی نمانده است.
به قلم: محمدرضا هاشمی
لینک کوتاه: https://marznews.com/?p=208311
