پیامبر اسلام در دوره رسالتش چندین کار مهم و قابل توجهی را انجام دادند، بعضی موارد از دید مورخان و تحلیل گران تاریخ مثل خود پیامبر پنهان مانده است. از جمله پیمان با اهل مدینه که منجر به هجرت شد. برخورد با اقلیت های دینی در مدینه و رفتار با مردمان سرزمین و قبایل مختلف اعراب و ….
غدیر نیز در طول تاریخ پیدا و پنهان بود اما به درستی ژرف کاوی نشده است، به دلیل اینکه جدال شیعه و سنی در طول تاریخ بسیاری از مسایل صدر اسلام به خصوص زمانی رسول مکرم اسلام(ص) که در قید حیات بودند بعضاً به فراموشی رفته است لذا محققان امروزی به بازبینی مجدد روی آورده اند اما کافی به نظر نمی رسد امروزه تحریف فراوان شده و اعتماد به شبکه های مجازی موجب رونق این تحریفات شده است، لذا ارتباط طیف طلبه و دانشجو جامعه علمی حوزوی و دانشگاهی با متن اجتماعی باعث رشد آگاهی در زمینه مذکور خواهد شد.
غدیر از جمله کارهای بسیار مهم پیامبر بود. اجتماع بزرگ در چنین موقعیت خطیر تاریخی حضرت علی(ع) را به تمام اعراب معرفی کرد چون اغلب اینان در جنگ بدر و احد و… حضور نداشتند تا از جانفشانی حضرت علی(ع) خبر داشته باشند، این نحوه برخورد پیامبر نام علی را در اذهان اعرابی که تازه مسلمان شده بودند ماندگار کرد. با این اقدام پیوند معنوی پیامبر با علی علنی تر شد چون اصحاب پیامبر از منزلت حضرت علی(ع) نزد پیامبر آگاه بودند اما تازه مسلمان ها خبر نداشتند به قول شریعتی علی تابلویی بود که پیامبر را گم نکنیم بنابر این واقعه غدیر آفتاب تابان شد در جهت مسیری که پیامبر گشوده بود و غدیر قلب شیعه شد.
نکته ای که قابل توجه است این است که علی(ع) و فرزندانش غدیر را محل اختلاف تعیین نکردند بلکه وحدت را رویه عمل شان قرار دادند اما از اصول نیز چشم پوشی نکردند. در طول تاریخ همیشه از فدک گفتند کمتر به غدیر پرداختند مولا نیز در نهج البلاغه که در ایام خلافت به بیان گذشته یعنی صدر اسلام پرداخته و به غدیر نیز اشاره کرده اما به اختلاف و تفرقه افکنی روی نیاورده است.
ما شیعیان در طول تاریخ و البته اهل تسنن اغلب تاریخ را از منظر فرقه گرایانه مورد بررسی قرار داده است که در نهایت منجر به خشونت گردیده، اگر ما بتوانیم آنچه که در تاریخ رخ داده به بیان وقایع بپردازیم بهترین دفاع خواهد بود دفاع خوب تبیین کننده واقعیت است و نیازی به سب و لعن و… نخواهد بود. در طول حیات امامان شیعه هم دنبال دفاع بد نبودند برای اثبات حق نیازی به تخریب و توهین به اعتقادات دیگران نیست روش این بزرگواران همیشه روشنگری و آگاهی بود و ترسیم واقعیت ها .
موضوع غدیر تا چند سال پیش در لابه لای کتاب های تاریخی مانده بود که بعضی ها از روی بغض واقعه غدیر را منکر می شدند تا اینکه عالم بزرگواری چون علامه امینی کتاب الغدیر را به صورت روش مند مکتوب کرد و واقعه غدیر مستند شد، بدون اینکه کسی را رد کند یا توهین کند اما کتاب الغدیر توانست مخالفان را نسبت به واقعه غدیر مجاب کند و قبول نمایند. عمر گران بهای خودش را صرف الغدیر کرد و این اثر ارزشمند ماندگار شد. یکی از کارکردهای پیامبر که در غدیر خم صورت گرفت و فراموش می شد مستند شد و حیات تازه ای دریافت. خداوند روحش را شاد کند.
اینکه معاویه تا زنده بود علی را تخریب می کرد تا نسل های بعدی او را فراموش کند که نتوانست تداوم بیابد، یکی از علل موفق نشدن معاویه را در واقعه غدیر باید جستجو کرد، بعد از شهادت حضرت علی(ع) از معاویه خواستند که علی دیگر در میان نیست این سب و لعن را از منابر جمع کنید. معاویه گفت علی بهانه بود چون او تنها کسی بود که در نزد پیامبر منزلت داشت اما قصد من حذف اذان است و نام پیامبر. همان حرف مرحوم شریعتی که گفت علی تابلوی پیامبر بود، بمنه وجوده و کرمه.
سعید معزی
۲۸مردادماه ۹۸