امروزه دولت ها، شش نوع صلاحیت را در مناطق برون ساحلی اعمال می کنند، این مناطق عبارتند از: آب های داخلی؛ دریای سرزمینی؛ منطقه مجاور یا منطقه نظارت؛ منطقه انحصاری اقتصادی؛ سکوی ساحلی یا فلات قاره و آب های آزاد.
بیشتر کشورهای دنیا به علت مجاورت با یک یا چند دریا مرزهای دریایی دارند. برخی کشورها به دلیل موقعیت خود (محاط بودن خشکی) از دسترسی به دریا محرومند و در نتیجه فاقد هرگونه مرز دریایی اند.
حاکمیت هر دولت در مرزهای خشکی و دریایی آن دولت پایان می یابد. این مرزها در واقع به صورت سطوحی نمایان می شود که تا جو زمین امتداد دارند و در عین حال قلمرو هوایی دو دولت مجاور را هم جدا می کنند.
تقریبا از نیمه دوم سال ۹۸ بحث بورس و رونق آن در بین عموم مطرح شده و در اواخر سال پیش و اوایل سال جاری به اوج خود رسیده است تا جائی که آمار افرادی که برای دریافت کد بورسی در مرحله انتظار هستند و یا دریافت نموده اند بسیار بالاست.
ب) استفاده از رود و کانال برای تعیین خط مرزی در مقایسه با رشته کوه با توجه به مزیت های آن عبارت است از: ۱- وجود مسیر مشخص بر روی نقشه؛ ۲- پهنای کم در مقایسه با رشته کوه که به هنگام علامتگذاری بر روی زمین معمولاً مشکلات کمتری ایجاد می کند.
علاوه بر تقسیم بندی مذکور، مرزها را می توان بر حسب درجه تطابقشان با عوارض طبیعی به دو گروه، تقسیم کرد: یکی استفاده از عوارض طبیعی و دوم استفاده از ابزار ساختگی و مصنوعی مانند پرچین، ستون، میله و سیم خاردار مشخص می شوند.